این بار به سراغ «مامبوی هزاره» این توفانِ رنگ به رنگ هو شیائو شین رفته‌ام و سری زده‌ام به «کافه لومیر»، این سفر دوست‌داشتنی هو به دنیای یاسوجیرو ازو و در حد مقدورات از «پرواز بادکنک قرمز» گفته‌ام. اگر به خصوص به وجوه بصری فیلم‌ها علاقه‌مندید این ویدئو خالی از لطف نیست.
طول زمانی این ویدئو 46 دقیقه است:
«شهر اندوه» در کارنامه پربار هو، فیلمِ «ترین‌ها» است. از طرفی قدر دیده‌ترین فیلم هو است. فیلم شیر طلایی جشنواره ونیز را می‌برد و در تایوان فروش فوق‌العاده‌ای میکند. برای اولین بار هو به سراغ یک قصه تاریخی و سیاسی می‌رود و این آغاز دوره جدید فیلمسازی‌اش تریلوژی تایوان (شامل سه فیلم در فاصله 89 تا 95) است. برای اولین بار از ستاره‌های سینمای هنگ‌کنگ و تایوان به عنوان بازیگر استفاده میکند و از نظر تولید بزرگترین فیلم او (فقط آدمکش رقیبش است) و از نظر زمانی طولانی‌ترین فیلمش است (158 دقیقه). برای اولین بار در تاریخ سینمای تایوان از صدای سر صحنه در این استفاده می‌شود.
اگر سکون و فضا-محوری، آثار دوره موج نوی هو (چهار فیلم دوره اول در فاصله 83 تا 87) را به فیلم‌های ازو شبیه میکند و اگر از نظر گرایش به پلان-سکانس‌های طولانی فیلم‌هایش با آثار میزوگوچی مقایسه شده‌اند، «شهر اندوه» با پرفکشنیسمِ کوروساوایی در قصه‌پردازی و اجرا ساخته شده است.
در ویدئو سوم نشان می‌دهیم که دست‌مایه‌های فراوان «شهر اندوه» چنان با کمال‌گرایی به تصویر کشیده شده که گویی آن را سه شخص جداگانه ساخته‌اند؛ یک «قصه‌گو»ی کارکشته که آن را حکایت کرده، یک «سبک‌گرا»ی جاه‌طلب که آن را به صحنه آورده و همه این‌ها با دغدغه‌های یک «مورخِ» وسواسی از آن دوران پر فراز و نشیب سیاسی آمیخته شده.
طول زمانی ویدئو ۳۵ دقیقه است:
ویدئو دوم از سه زاویه به فیلم «غبار در باد» که در سال 1986 ساخته شده می‌پردازد (طول زمانی ویدئو 28 دقیقه است):
مدت‌ها بود که به فرمت webinar یا همان سمینار تحت وِب برای پرداختن به وجوه بصری فیلم‌ها فکر می‌کردم. به نظرم می‌رسید تحلیل سبکِ فیلم‌ها با ماهیت چنین مدلی که در آن براحتی می‌شود بخش‌هایی از فیلم‌ها را دید و روی آن‌ها حرف زد، می‌خواند و می‌شود به شکل کارآمدی توجه بیننده را به «وجوه بصری در حرکت» جلب کرد.
وقتی امیر حسین سیادت عزیز پیشنهاد داد که همزمان با دوره بهاره نمایش فیلم‌های هو شیائو شین در سینماتک موزه هنرهای معاصر تهران، با توجه به علاقه‌ام به سینمای هو پادکست‌های صوتی برای معرفی فیلم‌ها آماده کنم، بلافاصله یاد چنین ایده‌ای افتادم و پیشنهاد دادم چنین مدل تصویری شاید برای تحلیل سبک در آثار هو کارآمدتر باشد و چه خوب است یک بار آن را امتحان کنیم.
ویدئوی اول که آدرسش در سایت یوتیوب در زیر آمده به کارنامه هو شیائو شین در این چهار دهه می‌پردازد و اشاره‌ای هم به فیلم اول نمایش داده شده در این مجموعه یعنی «زمانی برای زیستن و زمانی برای مرگ» میکند (طول زمانی ویدئو 45 دقیقه است):
درباره «گل‌های شانگهای» این آراسته‌ترین فیلم هو شیائو شین چه می‌شود گفت؟ دوستی درباره فیلم مورد علاقه‌اش می‌گفت آدم بعد از آن فیلم خجالت می‌کشد لفظ دوست داشتن را در مورد بقیه فیلم‌ها به کار ببرد. حالا حکایت این فیلم است.
هر چه تلاش می‌کنی به آن نزدیک شوی و راز زیبایی‌اش را دریابی به چنگ نیامدنی‌تر می‌شود. این چهل و پنج دقیقه را صرفن دعوت به تماشای «گل‌های شانگهای» بدانید:
