‌‌
‌اقتباس ژاک اودیار از رمان مشهور برادران سیسترز (نوشته پاتریک دوویت) نه جادوی وسترن‌های کلاسیک را دارد (آن سفرها و جستجوهای دل‌فریب، آن داستان‌پردازی‌‌های بزرگ، آن سواران و دشت‌ها، چشم‌اندازها و شهرهای قرن نوزدهمی) نه ترکیب تکان‌دهنده‌ی سینمای معاصر است با متریال یک ژانر آشنا (چیزی شبیه تجربه رادیکال کلی ریکارد در میانبر میک). آن‌هایی که رمان برادران سیسترز را خوانده‌اند اشاره کرده‌اند که معاصر، طناز و با لحنی دوگانه است؛ چیزی که در فیلم اودیار نیست. ‌
‌
جز یک افتتاحیه جذاب از نظر بصری (تیراندازی در شب با یک باند صدای کار شده)، برادران سیسترز فیلم کم‌مایه‌ای است که از هیچ ‌نظر ویژگی خاص و برانگیزاننده‌ای ندارد (هرچند پیش‌پا افتاده هم نیست). تصاویری است برای فراموش شدن از کارگردانی که روزگاری با فیلم‌هایش غافلگیرمان می‌کرد. ‌‌
‌
بعد از این سه فیلم آخر (یکی بد و دو تا متوسط)، دیگر خداحافظ آقای اودیار.
‌‌
‌‌

Read My Lips  ★★1/2
The Beat That My Heart Skipped  ★★★1/2
★★★★  A Prophet
Rust and Bone 1/2
 ★★  Dheepan
 ★★  The Sisters Brothers