ترانه بسته‌ی دام نه فقط نقشی دراماتیک در قصه دارد، بخشی از رازهای مگوی‌ِ دو شخصیت اصلی فیلم هم هست؛ تمام آنچه خسرو در ارتباط با لیلی پنهان می‌کند و به زبان نمی‌آورد (چون کنون از جان خود من شسته‌ام دست ای حبیب/ کـــی مــــرا بیمــی بـــود از جـــــور و از کیـــــد رقیب)؛ تمام آنچه لیلی از خاطره‌ی عشقی قدیمی (امین) دارد (نخواهم از دام تو رسـت بی‌خطر/ دمی بر این بسته‌ی دام کن نظر).

و غرابتِ صدای روح‌انگیز و فرسودگیِ صوتی این تصنیف چه همنشینِ موثری است برای آن خانه قدیمی در تفرش، برای آن پنجره‌های زرد و دیوارهای پشتیِ کافه نادری.

لینک soundcloud تصنیف بسته‌ی دام