سوزاندن | لی چانگ-دونگ
۱/۲★★★★
‌

سوزاندن مثل بسیاری از فیلم‌های بزرگ، مدتی که از تماشایش می‌گذرد شبیه خواب به‌نظر می‌رسد، از آن فیلم‌ها که انگار ارتباط عینی شما را با پیرامون‌تان در حین تماشا سست می‌کند و کم‌کم روی طول موج حسی پسر جوانی قرار می‌دهد که سودای نویسنده شدن دارد اما گذشته، ویرانه‌‌ی شوم خانواده و فقر -لعنت به این یکی- نمی‌گذارد آن‌‌چه و آن‌که تمنا می‌کند را بدست بیاورد. پسری مستاصل که انگار در تمام طول فیلم در خواب است و حتی در خلوتش با محبوب توجهش به انعکاس شگفت‌انگیز نور آفتابی است از برجی در دوردست.