پادکست‌های جشنواره کن

مجید اسلامی / محمد وحدانی

 

من و مجید اسلامی همزمان با روزهای جشنواره کن ۲۰۱۸، در قالب سه پادکست درباره جشنواره امسال صحبت کرده‌ایم. ما در دو پادکست اول به سیاست‌های این سال‌های جشنواره کن در انتخاب فیلم‌های بخش مسابقه و نوعی نگاه پرداختیم و این موضوع را از دریچه تجربه بی‌واسطه حضور در جشنواره کن مورد بررسی قرار دادیم. همچنین به رابطه جشنواره کن و سینمای ایران در این سال‌ها اشاره کردیم. پادکست سوم را درست بعد از معرفی جوایز امسال ضبط کردیم و درباره انتخاب‌های ناهمگن هیات داوران گفتگو کردیم. امیدوارم این سه پادکست وضعیت پیچیده انتخاب و برجسته کردن فیلم‌های یک سال سینمایی را در جشنواره کن تا حدی روشن کند.

 


1️⃣? پادکست شماره ۱:

                از این لینک بشنوید.

 

2️⃣? پادکست شماره ۲:

               از این لینک بشنوید.

 

3️⃣? پادکست شماره ۳:

               از این لینک بشنوید.

 

یادداشت‌های کوتاه جشنواره کن ۲۰۱۸

 

پیش از آغاز

بالاخره رسیدیم به روزهای خوش جشنواره. از فردا جشنواره فیلم کن با نمایش فیلم اصغر فرهادی شروع می‌شود و این آئین دلپذیر سینمایی کلید می‌خورد. به سنت هر سال برای شما هر روز از فیلم‌ها و‌ حال و هوای فیلم دیدن در کن می‌نویسم. همان‌طور که دیدید انتخاب‌های بخش مسابقه امسال «نامتعارف» بود. این شیوه انتخاب فیلم بحث مفصلی می‌طلبد که سعی می‌کنم از زوایایی مختلف به آن بپردازم.

 

امسال چهل سالگی بخش نوعی نگاه است و دنبال کردن این بخش هم جذابیت خودش را دارد. مسن‌ترین کارگردان بخش رسمی ژان-لوک گدار افسانه‌ای است که ۸۹ سال سن دارد. تنها فیلم‌سازی که قبلا نخل طلا گرفته و در بخش رسمی حضور دارد نوری بیلگه جیلان است. بلندترین فیلم جشنواره یک فیلم چینی به طول ۸ ساعت و ۱۶ دقیقه است.

⬅️ کنجکاوی‌های اصلی:
آلیس رورواکر
پاول پاولیکوفسکی
اصغر فرهادی 
سرگئی دوورتسوی
اولریش کوهلر (نوعی نگاه)

⬅️ بیم‌ها و امیدها:
لی چانگ-دونگ
جیا ژان‌که
سرگئی لوزنیتسا (نوعی نگاه)

⬅️ عشق و ‌نفرت:
لارس فون تری‌یه (خارج مسابقه)
گاسپار نوئه (دو هفته کارگردان‌ها)

⬅️ غیرقابل تحمل‌ها:
اِوا اوسون
نادین لَبَکی
اسپایک لی

⬅️ تیم امید:
بی گان (نوعی نگاه)
کیریل سربرنیکف
ریوسوکه هاماگوشی

⬅️ تیم پیشکسوت‌ها:
ژان-لوک گدار

⬅️ کاپیتان تیم:
نوری بیلگه جیلان

 

ادامه‌ی خواندن