پیشنهاد یک مستند
متهمین دایره بیستم | حسام اسلامی
تماشای متهمین دایره بیستم به‌غایت تکان‌دهنده بود. سال‌ها بود که چنین تصویر تکان‌دهنده‌ای از زیست ایرانی روی پرده ندیده بودم. آن‌چه روی پرده می‌دیدم به‌راستی برایم باورکردنی نبود. این‌که فاصله دوربین چنان به خلوت و زندگی چند نوجوان بزهکار نزدیک شود که جرم مقابل چشم‌مان به شکلی طبیعی اتفاق بیفتد و چنان به خلوت چند نوجوان نزدیک شویم که انگار تبدیل به ناظری نامرئی شده‌ایم که به هر جایی که بخواهیم سرک می‌کشیم: خانه‌های مجردی، خیابان‌های تهران در شب، جاده‌ها، تفریحات این پسرهای کانونی و البته خلاف‌کاری و جرایم‌شان و همه این‌ها با لحنی غیرجانب‌دار و بدون نگاهی شماتت‌گر و همه‌چیزدان از بالا به این آدم‌ها.
